De eigenaars van het perceel wensten een architectonisch concept te concipiëren dat flexibel is in de tijd en dat kan functioneren als één- of een meergezinswoning. Een verticale opdeling maakt dit mogelijk. Het basisvolume van de woning is opgevat als een doordachte plaatsing van twee volumes op elkaar. Op het gelijkvloers niveau bevindt zich een woning met een tuin aan de achterzijde. Het volume dat daar dwars op werd geplaatst omvat de tweede wooneenheid welke een tuin aan de voorzijde bezit. In de optie van de eengezinswoning werkt deze volumetrie nog steeds en in beide gevallen speelt de volumetrie ten volle in op de landschappelijke omgeving waarin het perceel zich bevindt. De woning maakt een serene indruk en opent zich volledig naar het omliggende groene landschap. Er werd gestreefd naar een duurzaam karakter en dit wordt benadrukt door het gekozen constructieprincipe. De volledige structuur is zo opgebouwd dat alle binnenwanden niet-dragend zijn en dus deel uitmaken van het flexibel concept. We kunnen hier spreken van duurzaamheid in de brede context van het woord, oftewel sociale duurzaamheid.
